نامه‌یی به طالبان: این جنگ، جنگ من و تو نیست؛ این جنگ تمدن‌ها است

شما اگر می‌خواهید باقی بمانید باید دولت را بسازید و سپس برای رسیدن به آن برزمید. شما هر سربازی را که می‌کشید، بر روی خود شلیک می‌کنید. شما هر پلی را که ویران می‌کنید کمر خود را می‌شکنید. هر انتحار، ملیون‌ها بار نفرین بر شما برپا می‌کند. وقتی دولت را از بین ببرید، شما کی هستید و برای رسیدن به چه مبارزه می‌کنید؟ برای رسیدن دولتی که خود ویران می‌کنید. این دولت مال کرزی، غنی و عبدالله نیست. این دولت از همهء ماست.

ببینید داعش در کمین شما و دولت نشسته است. پس در پهلوی این همه جنگ‌ها یک هدف مشترک برای دشمنان هردوی‌تان خلق کرده‌اید. هر قدری‌که به دولت صدمه می‌رسانید، دسته‌گلی را برای داعش آب داده‌اید.

آیا شما می‌دانید که به نفع ابرقدرت‌ها می‌جگنید. هر شلیک شما بر هم‌میهن بی‌گناه ما حضور خارجیان و تاثیرگذاری آن‌ها را بیش‌تر می‌سازد. استراتژی ابرقدرت‌ها با حضور فعال شما گسترده‌تر می‌شود. در واقع شما هم‌گرایی استراتژیک با دشمنان تان دارید.

آیا شما واقعا باور دارید که جنگیدن از مرزهای پاکستان جنگ مشروع است. این جنگ، هیچ ربطی با پیام‌های شما که ترویج اسلام است، ندارد. در عقب این جنگ «فکر کلانی» نهفته است. شما فقط هیزم سوخت این جنگ هستید.

این جنگ پیروزی ندارد. پیروز اصلی میدان شیخ‌های عرب هستند. شما را تا آخرین فرزند تان می‌کشند و خود در فاحشه‌خانه‌های دوبی، بیروت و استانبل دختران زیبای عرب را می‌رقصانند و بر مرده‌های تان ریش‌خند می‌زنند. آن‌ها برابر ۱۸۰ ملیارد دالر از دشمن اصلی شما سلاح خرید کرده برای شما می‌فرستند تا مساجد، مکاتب و حسین، علی، سباوون و جمشید را تیرباران کنید.

این جنگ، جنگ من تو نیست. این جنگ تمدن‌ها است. در تمدنی که من و تو شامل هستیم، لغزش درآورده‌اند. می‌دانی که تو سنگ‌های این تهداب را برون کشیده و در دریای تمدن‌های هژمونیست می‌ریزی!

حالا دلت، این را بخوان و تصمیم بگیر. این جنگ همهء ما را نابود خواهد کرد. ما در موتر های رینجر که به شما و به دولت اهدا شده‌است، برای مرده‌های خود گورستان می‌پالیم و خون ما یک‌جا در همین میهن ریخته می‌شود. اما منابعی‌که این رینجرها را تمویل می‌کنند، یکی است.

ملک ستیز