غزنی؛ درد فاجعه و تجاوز دروغگویان به شعور جمعی!

فاجعه‌ی غزنی و درد ناشی از وحشت آفرینی در غزنی را می‌دانم. چون می‌دانم و ایمان دارم که اشرف غنی فقط و فقط برای ابقای سلطه تباری، تک تازی راه انداخته است. از خشونت‌ و ظرفیت خشونت‌گری موجود و تاریخی در جامعه پشتون بسیار هوشمندانه و برنامه‌ریزی شده استفاده می‌برد.

اشرف غنی و همباوران هژمونی‌خواه اش، می‌دانند که برای حفظ قدرت نامشروع و ابقای سلطه‌ای تباری در افغانستان، هیچ راه دموکراتیک برای شان باقی‌ نمانده است. برای همین، آگاهانه بحران سازی می‌کنند. دامنه خشونت را گسترش می‌دهند و توان مقاومت و دفاع را در مردم به تحلیل می‌برند.

برای همین، فاجعه غزنی را می‌دانم و درک می‌کنم. آنچه غنی و دار و دسته اش با غزنی و کلیت افغانستان می‌کنند را نیز درک می‌کنم و برایم قابل فهم و تحلیل است. اما، مانده ام که درد استخوان سوز ناشی از جبن و رذالت خودی را کجای دلم بگذارم.

این چهار شبانه‌روز، دلقک بازی‌های سخنگویان دروغ‌پرداز، اگر بیشتر از فاجعه غزنی برای من آزار دهنده نبوده باشد، کمتر از آن نیز نبوده است. به ویژه دلقک بازی‌های شاه حسین مرتضوی.

اگر طالبان به غزنی شب خون زدند و شهر را به آتش کشیدند، سخنگویان دروغ‌پرداز ارگ و نهادهای امنیتی، به شعور مردم تجاوز کردند و بی شرمانه دروغ سرایی کردند/می‌کنند.

نگارنده: آصف آشنا