جنگ‌نرم!

تنها جنگ سخت و مبارزه مسلحانه و میدانی نیروهای امنیتی با تروریست‌ها و طالبان و حذف فیزیکی (که فعلاً تعطیل است)، برای نابودی آن‌ها کافی نیست؛ بلکه جنگ نرم و مبارزه فرهنگی از اهمیت فراوانی برخوردار است.

تا زمانیکه به انتحار، استشهاد، به آدم‌کش، مجاهد و به آدم‌کشی، مجاهد گفته شود و تا زمانیکه قتل‌عام و کشتار انسان‌ها و تخریب کشور، ابزار و وسیله‌ی رسیدن به بهشت و هم‌آغوشی با حوریان بهشتی، معرفی شود، انتحار و کشتار پایان نخواهد یافت.

لذا مبارزه نرم با تفکر انتحاری از اولویت و اهمیت فراوانی برخوردار است، در این جنگ نرم، حکومت باید مولوی‌ها را وادار کند تا فتوای تحریم انتحاری و ممنوعیت جهاد با حکومت و مردم افغانستان را صادر و زمینه‌ی دینی این پدیده‌ی شوم را از بین ببرند و بر مراکز آموزش دینی و مکتب‌خانه‌ها به شدت نظارت داشته باشد.

محمد نسیم جعفری