تحریف و تخریب مزاری ممنوع

شادروان مزاری یک «شیعه‌»ای ارتدکس و سنتی بود که به مبانی و مبادی/ اصول و فصولِ این مذهب انقلابی و عدالت‌محور و ستم‌ستیز، باورمندی و پای‌بندی کامل داشت.

مزاری اگر وارد سنگلاخِ مبارزه و انقلاب و پیکار شد، الگویش امام حسین و نهضت عاشورا بود و اگر دَم از عدالت و نفی تبعیض و ستم می‌زد، الگویش عدالت علوی بود.

مزاری از «الف» تا «یای» زندگی و مبارزات خود، در قدم اول یک مسلمان بود و در قدم دوم یک شیعه و در گام سوم یک هزاره؛ هرچند در سه سال جنگ و آشوب غرب کابل، قومیّت او نسبت به مذهبش فربه‌تر شد.

شادروان مزاری یک «مجاهد» بود و به جرگه‌ی نیروهای «جهادی» و مبارزان اسلامگرا تعلق داشت. سازمان نصر افغانستان و حزب وحدت اسلامی (بسترهای فعالیت و مبارزات او) هر دو در منظومه‌ی تنظیم‌های «جهادی» جای داشتند.

زنده‌یاد مزاری نه تنها در پیکار مقدس دینی مردم افغانستان (جهاد)؛ بلکه در مبارزات اسلامی و انقلابی مردم ایران نیز سهم درخور توجه داشت و به همین دلیل، مورد احترام و اعتماد سران جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت.

هرچند در سال‌های پس از پیروزی جهاد، آقایان حکمتیار و سیّاف و مسعود و ربانی و مزاری با جنگ‌های قومی ـ تنظیمی خود، تما ارزش‌ها و دستاوردهای جهاد و مبارزات مردم افغانستان را با خاک یکسان کردند؛ اما با اینحال در “مجاهد” بودن مزاری تردیدی نیست؛ چنانکه در مجاهد بودن آن چهار ویرانگر دیگر تردیدی نیست.

بر پایه‌ی آنچه گفته آمد، کسانی که رندانه تلاش می‌کنند تا از مزاری شیعی و جهادی یک چهرۀ ضدمذهب و ضد جهاد و مبارزات مردم افغانستان ارائه کنند؛ علناً و عملاً دست به تحریف و تخریب مزاری می‌زنند.

مسیح ارزگانی